Hatsiekiedee… eindelijk lucht, licht en ruimte!
Nou, ‘k ben blij dat ik ‘r ben. ’t Was natuurlijk wel warm en de sfeer best gemoederlijk, maar ’t is krap hoor en heel donker. Die laatste uren waren echt spannend. Maar goed dat ik geen broek aan had… Negen maanden en twee weken is toch veel te lang man. Maar goed, zondagavond 2 december heb ik dus de eerste mensen ontmoet. Super spannend echt! In ’n groot ziekenhuis enzo. En toen ik voor het eerst m’n ogen open deed… hadden die mensen allemaal ’n hele grote grijns op hun gezicht… terwijl ik nog geen woord had gezegd! Ikke schreeuwen natuurlijk. En toen… ook zo iets… hebben ze meteen m’n koek afgepakt en m’n voedselslang doorgeknipt. Helemaal weg hé…! Wat een heisa zeg. Heel bijzonder allemaal. Daarna ben ik eerst flink gaan slapen en beleefde hele coole dingen in een eindeloze droom. Vandaag werd ik weer wakker en heb ik m’n ouders leren kennen. ‘k Ben benieuwd wat we morgen gaan doen!
Maaruh, jou ken ik nog niet, maar dat kan altijd nog. ‘k Moet er eerst effe rustig inkomen. Doei doei!
O ja, mijn pa en ma hebben ook een verhaaltje geschreven over m’n avonturen. Best wel technisch hoor en vooral grotemensenpraat, maar mocht je ’t leuk vinden klik dan hieronder op ‘Lees meer berichten’.
Born to be Alive 